Het was slechts een paar maanden nadat ik in Nijmegen een drie-uur-lange toets maakte, om te kijken of ik groep 8 mocht overslaan. Ik zat namelijk helemaal niet goed in mijn vel en er werd gedacht dat dat kwam omdat ik te makkelijk leerde. Dat was niet het probleem. Maar ik haalde de toets wel, met vlag en wimpel, en zodoende kwam ik nét wat jonger op de middelbare school dan andere kinderen. Mijn vrienden zaten allemaal al in groep acht, dus toen ik in 2012 in de eerste kwam, zat ik in een klas vol bekende gezichten.

We deden gymnasium, met de specialisatie Latijn. Talen waren namelijk echt mijn ding. Omdat Duits heel makkelijk ging, besloot ik daarna Frans te kiezen. Iets waar ik later soms spijt van had, want op de een of andere manier hadden wij altijd Franse èn Spaanse toetsen op dezelfde dag. Ik kan je vertellen: dat was gegarandeerd geen succes.

Blijvende impact

Is er iemand die een blijvende impact op je heeft gemaakt, vroeg de man uit de podcast. En toen moest ik lachen. Mijn mentor in de bovenbouw, en docent Spaans. Mevrouw Doensen. Ik moest lachen, omdat ik het toen juist soms vervelend vond dat zij zich altijd mengde in onze gesprekken in de klas, dat ze altijd dichtbij kwam, terwijl ik juist afstand zocht. Dat zij bleef komen, terwijl ik onbewust altijd ‘nee’ uitstraalde. Want nu, als ik erop terugkijk, was
zij juist wat ik nodig had. En kijk ik terug naar die lessen en Salamanca met veel warmte.

Studeren

Na het Sint-Jans ging ik van een bachelor Nederlandse Taal & Cultuur aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en een tussenjaar als copywriter bij een reclamebureau naar Londen voor een master in uitgeven. Op mijn 21e was ik afgestudeerd. Ik werkte erna zo’n negen jaar in de commerciële wereld. Altijd voor taalbedrijven. Altijd op het snijvlak van communicatie en beïnvloeding. Toen ik finalist Communicatietalent van het jaar werd en met mensen van Google en YouTube op het podium stond, dacht ik: ik stop.

Want waarom zou ik in de commerciële wereld werken, als ik impact kan maken? Waarom zou ik dat niet kunnen inzetten om gedrag positief te veranderen bij mensen, in plaats van bij producten? Zo werd ik – onverwacht – docent. Eerst hbo digital marketing, maar al snel mbo Nederlands. Fantastisch vond ik dat. Met de trucjes van mevrouw Doensen kreeg ik de klas zo mee en ik genoot met volle teugen. Ondertussen was ik mijn eigen bedrijf gestart, mijn grootste droom. Via taal kinderen helpen groeien.
Ik gaf invallessen op allerlei basisscholen, met spoken word. Een soort poëzie, maar dan voor op het podium, waarmee ik me vooral richtte op de ontwikkeling van soft skills bij kinderen. Van groep 1 tot en met groep 8. Ze veroverden mijn hart.

Fast forward

Nu ben ik al vier jaar ondernemer met twee bedrijven. Beide focussen op high-impact storytelling, door de ogen van een kind. Daardoor ben ik gestopt met lesgeven aan mbo, maar kan het nog steeds enorm missen, dus zeg nooit nooit…

In mijn ene bedrijf help ik bedrijven, waaronder nu bijvoorbeeld de Gemeente ‘s-Hertogenbosch en FC Den Bosch, om hun doelgroep te bereiken met een boodschap door de ogen van een kind. Zo krijgen zij een mega originele, rake boodschap, maar dragen ze ook meteen bij aan de ontwikkeling van soft skills bij kinderen. Daarnaast treed ik op als maker en stadsdichter van Den Bosch (‘24-’26) bij evenementen rondom kinderen, onderwijs en gelijke kansen.

Mijn andere bedrijf is ANBI-stichting De Speak Up Club, waarover ik de zakelijke en creatieve leiding heb, met ondertussen een heel bestuur en team aan mijn zijde. Hier zetten we spoken word in op basisscholen om de burgerschapsvaardigheden van kinderen te ontwikkelen. Later zou ik dit graag uitbreiden naar mbo, maar nu is dat niet haalbaar. We bieden hierin twee programma’s aan: het kinderstadsdichterprogramma en het NK School Poetry Slam. In beide programma’s zijn kinderen een rolmodel voor elkaar. Wie kan er immers beter andere kinderen enthousiasmeren voor een boodschap, dan zijzelf?

Het kinderstadsdichterprogramma bestaat uit een kinderstadsdichter (groep 7), die optreedt bij evenementen in de stad, maar vooral ook uit een programma voor basisscholen in Den Bosch. We gaan langs voor voorstelrondes (groep 5/6/7), waarbij kinderen optreden en vragen stellen aan de kinderstadsdichter, en kinderen uit groep 6 zijn elk jaar voor even zelf “kinderstadsdichter van Den Bosch”, omdat onze kinderstadsdichter zijn/haar titel dan neerlegt voor hen. In het NK School Poetry Slam boksen kinderen uit groep 8 met woorden tegen elkaar over maatschappelijke onderwerpen. Daar komt een winnaar uit, die vervolgens tegen andere Bossche scholen strijdt met woorden. Tijdens een grote eindfinale ontstaat de Poetry Slammer van Den Bosch, die tijdens de dodenherdenking op 4 mei mag optreden in de Casinotuin. Beide programma’s gaan we later landelijk uitrollen. Overigens nog een leuk weetje: mijn oude docent Nederlands, Titi van der Sijs, ondersteunt onze stichting met een subsidie vanuit het Leye Fonds. Heel leuk om contact te hebben!

Het leven geeft je niet altijd wat je wilt, of wat je nodig hebt. Dat was voor mij al vroeg duidelijk. Maar juist dit proces heeft mij geleerd dat ik nergens bang voor hoef te zijn. Dat ik toen ben opgestaan, en daarna weer, en daarna weer. Juist daardoor leerde ik snel schakelen in plaats van in problemen denken. Juist daardoor ontmoette ik mezelf. Daar heeft elk steentje aan bijgedragen. Dus ook het geduld van de docenten op het Sint-Janslyceum. Fijn om daar, op deze manier, zelf ook op terug te mogen blikken.

Kelly Verdonk, examenjaar 2018

Van de redactie: Nieuwsgierig naar meer herinneringen van Kelly aan haar schooltijd en hoe zij nu zelf een bijdrage levert aan het inspireren van leerlingen? Luister dan naar de podcast waarin Meneer Hadj met haar in gesprek gaat https://youtu.be/SVO1GYwXfOY?si=gtC65rrEGGkpNbbD

Ook andere afleveringen van de Meneer Hadj Podcast zijn zeker voor (oud) docenten de moeite waard omdat Abdelhak Aoulad Hadj ook zelf als leraar in het voortgezet onderwijs werkt.

@Nieuwsbrief 1, maart 2025