In gesprek met Henk van Laarhoven, oud-docent wiskunde en roostermaker 1972-2014
Een feest der herkenning
Wij gaan op bezoek bij Henk van Laarhoven in Vlijmen. Een rustige, ietwat bewolkte middag begin juni. Gelukkig zijn ze even thuis, want na een lange trip door Nederland, staat de volgende reis alweer gepland. Een geweldige camper voor de deur is hier de verbeelding van. Vooral samen veel reizen. We worden gastvrij ontvangen door Henk en zijn vrouw Suzan. Een stapel foto’s uit het Sint-Jans verleden lacht ons toe! Henk bij de eindexamengala’s, Henk als voetballer, Henk met collega’s, de jonge Henk en Henk met vooral veel leerlingen. Een prachtige doorsnee van zijn onderwijsverleden op Sint-Jan. Wat jammer dat we maar een paar foto’s kunnen opnemen. Het is moeilijk kiezen.
De eerste lessen in Arnhem
De nu 75-jarige Henk (geboren in 1949) begon zijn onderwijsloopbaan in 1970 in Arnhem op het Thomas a Kempis College, op 20-jarige leeftijd. Op zak had hij “slechts” een HBS-diploma van het Mollercollege in Waalwijk. “Geen enkel diploma, geen pedagogisch-didactische aantekening, 0,0 % ervaring”. Zomaar in het diepe gegooid; er was immers een enorm lerarentekort voor de exacte vakken.
Maar… Henk studeerde toen wel op de lerarenopleiding in Tilburg. Ook moest hij nog voor drie onderdelen een vakinhoudelijk examen afleggen in Den Haag, maar daar ging het mis: 2 x een zes en 1 x een vijf. In het aanvullend mondeling examen lukte het ook niet. “Bij mondelinge examens ging het altijd mis bij mij”! En toch werd hij in Arnhem aangenomen. Het werd geen succes! Als 20-jarige beginnend docent moest hij vragen beantwoorden van ouders over het leven en de opvoeding van hun kinderen zoals “hoeveel zakgeld vindt u verantwoord” en “hoe laat moeten ze naar bed?” Na een jaar, 20 lessen in de week, moest hij zijn heil ergens anders gaan zoeken. Wel een goede leerschool! Van de beginnersfouten leer je het meest!
Waalwijk en Den Bosch
In zijn tweede docentenjaar kon hij terecht op zijn oude middelbare school: het Mollercollege in Waalwijk. Slechts voor 10 uur. Er waren niet meer uren beschikbaar. Dus tijd over om via het bezorgen van postpakketjes nog wat bij te verdienen. Helaas waren er in Waalwijk door het teruglopen van de uren geen perspectieven. De resterende tijd gebruikte Henk voor het behalen van zijn Pedagogisch Didactisch Examen. Na wat omwegen slaagde hij erin om dat later op zijn volgende school, het Sint-Janslyceum, met succes af te ronden. In augustus 1972 werd hij vorstelijk ontvangen door rector Jan van Haperen, in het bijzijn van vakgroepvoorzitter Ton van Uden. Het was wel even aanpassen in het begin aan de vakgroep wiskunde, maar het lukte snel. Henk moest wennen aan de nieuwe aanpak op het SJL. Overigens, hij gebruikte nooit het boek, maar hield zich wel aan de te behandelen thema’s. Het botste wel eens met de collega’s uit de vakgroep, maar Henk haalde al snel goede resultaten en dat maakte indruk. Toch, zo stelt Henk, was het contact met zijn leerlingen altijd het allerbelangrijkste.
Roostermaker
Tijdens het rectoraat van Ans Buys (zo rond 1993) kreeg Henk het verzoek of het bijhouden van de dagelijkse wijzigingen in het rooster iets voor hem was. Dan kreeg hij vrijstelling voor een aantal lesuren. Henk leek daarvoor de ideale persoon: analytisch en goed toegankelijk voor de collega’s. Voor Henk was dat het begin van een “fantastische tijd”. Vanaf 1995 werd dat voor hem een permanente en dagelijkse bezigheid, gelukkig nog gecombineerd met een aantal lessen.
De computer bracht veel ondersteuning, zeker ook bij het samenstellen van het proefwerkrooster en het lesrooster van de leerlingen en de docenten. Ook was het samenstellen van de clusters een bijzondere uitdaging. Hij lag er wel eens wakker van. Een aardige anekdote: als hij ‘s nachts om 2.26 uur wakker werd, dacht hij gelijk aan onze collega Bart van Perge, zetelend in lokaal 2-26!
Afscheid
In december 2014 was het dienstverband van Henk na ruim 42 jaar SJL voorbij. Een gunstig moment om met pensioen te gaan! Hij had zich er goed in verdiept, zo goed zelfs dat veel docenten hem om advies vroegen hoe om te gaan met die belangrijke keuze. Hoogtepunt uit zijn tijd op het SJL was zijn 25-jarig jubileum (1998), waarbij de hele school een dag platging vanwege de festiviteiten. Geen feest op school maar in de stad. Eerst ’s morgens wedstrijd lopen voor het Lilianefonds, daarna een voetbalwedstrijd en vervolgens Henk op de platte kar (carnavalswagen) met tractor ervoor naar café de Saeck voor de receptie. Henk wil de feestcommissie, bestaande uit Clarita, Paulien en Ico, nogmaals danken voor die onvergetelijke dag. Ook zijn 40-jarig jubileum werd uitvoerig gevierd, alsmede zijn afscheid. Het waren superdagen, die tot op de dag van vandaag in zijn geheugen gegrift staan.
Ten slotte
Er komen tegen het einde van ons gesprek steeds meer herinneringen boven. Nog steeds heeft hij contact met een aantal oud-leerlingen (inmiddels ook 60-plussers), die nog geregeld in Vlijmen langskomen. Zijn contacten met enkele oud-collega’s (waaronder Jan Plasman en Winry ‘t Lam) koestert hij en met plezier denkt hij terug aan oud-leerlingen, waaronder Marco Kroon en Marc Lammers. Velen herkennen in het mooie Den Bosch “meneer Van Laarhoven” nog. Een gezellig praatje volgt dan. Bijzondere herinneringen koestert hij aan zijn mentoraat in de bovenbouw van de Havo onder leiding van Cees de Wolf. Hij sportte altijd mee en er werd nooit tevergeefs een beroep gedaan op Henk om als begeleider mee te gaan op schoolreizen naar het buitenland.
Wij ronden ons gesprek af: wat een bijzondere man, een betrokken docent, gewoon een unieke collega, die altijd voor iedereen klaar stond. Positief tot aan zijn laatste minuut op het Sweelinckplein. Wij zeggen elkaar gedag en kijken uit naar onze volgende ontmoeting, wellicht bij de jaarlijkse bijeenkomst van de pensionado’s in oktober 2025.
Ans Buys en René Kok
@Nieuwsbrief 2, juni 2025